bir insanı hatırlatan şeyler

yakın bir arkadaş olsun,eski sevgili olsun vaktinde yolladığı şarkılar müzik listemde çalınca kokusunu duymuş kadar hatırlıyorum.

nefesim

instaya uzun zaman sonra foto atması kardeş sen yaşıyomuydu ya dedirtir.

tabikide anılar

gidilen bi yer, çalan bir şarkı hatta tek bir kelime bile bir insanı hatırlatabilir önemli olan hatırlandığında için acıyıp acımaması

yaşadığın şehrin her sokağı her tepesi her parkı her bankı

uzun vakit geçirdiysen hele ki onunla, neredeyse her şey renklerden bile birkaç tanesini onun için kodlamışım sanırım çünkü sürekli bana anımsatıyo. sevdiği veya sevmediği yiyecek içecek mekan müzik sigara kıyafet bileklik parfüm... liste uzar gider. hatırlamak isteyene herşey hatırlatır. onun için sabahladığın gece odanın camından baktıysan sabaha kadar, her karanlık havada camdan bakışın sana onu hatırlatır. sabah sabah niye böyle oldu ya ne alaka unutmuştum ben oysa ki

aklımızdan çıkmıyor ki be sözlük...

sana verdiği kendine ait bir eşya, koku, altında beraber oturduğunuz ağaç, birlikte yemeye bayıldığınız bir yiyeceği yalnız yemek, beraber yürüdüğünüz yollar, beraber dinlenilen bir şarkı... (bkz: bana herşey seni hatırlatıyor) (bkz: ah bu şarkıların gözü kör olsun)

hediye ettiği saat, çakmak ve parfümü hatırlatması için yetiyor bana..

unutmak istemeyene her şey. belki de bir çöp dahi olabilir..

onu en son uğurladığın yer, onun fotoğraflarında olan yerler ve ilk kez konuştuğunuz yer

yolda yürürken yanınızdan geçen bir yabancıdan onun parfüm kokusunu duyarsınız , hissedersiniz , sonra hani o attığınız 3-5 adımı hatırlamayıp devam edersiniz ya işte bir insanı hatırlatmasını geçtim o an onu size yaşatan şey..

göz kapaklarının kapanması.

ilk askimdan ayrıldıktan sonra lysye onun okudugu lisede ve sinifinda girmiştim,ne zaman o okulun onunden gecsem simasi yuzumun onune gelir

hatırladığın insan sevdiğin insan ise bu sorunun cevabı her şey.kaçışın yoktur.başka birini görürsün,beynin öyle bir hal almıştır ki beynin o gördüğün başka birini; hatırladığın,unutamadığın o kişiye benzetmeye çalışır.sana her ne olursa olsun,onu hatırlatır.

bize kattığı bi şeyi farketmeden yaptığımız zaman. bi alışkanlık, bi tavsiye, bi müzik..

bir şarkı

bugun akşam yemeğinde annemin pilav yaptıgını görmem ve bi anda hüngür hüngür aglamaya baslamam olayı üzerine ciddi bir kendimi sorgulama sürecine girdim.iki insanın arasındaki en özel şey nasıl olur bilmiyorum ama pilav da olabiliyormuş.hep üzüldüğümüzde kutlama yapcagımız zamanda bizim pilavcıya gidip ciğerli pilav gömerdik.belki yazınca çok saçma oldu ama bu aktivite bizi o kadar mutlu ederdi ki o an dünyanın en pahalı yiyeceğini önümüze getirseler bakmazdık.hayır aglamıyorum gözüme anılarımız kaçtı.

bazen sadece bir şarkı yeter yada bir hareket belki de kumlar, kuşlar tüm güzel şeyler. ah

ayna, ne zaman baksam onu görüyorum.

ne saçma bir başlık yaa çok saçma (bkz: bu ne yaa)

bileğimde bir cam kesiği izi var ne zaman baksam aklıma geliyor ve bana derin yaralar bırakacağı o zamandan belliymiş diyorum edit: bileğime kasıtlı olarak biri yapmadım, öyle şeylerden hoşlanmam

bazen sandalyede asılı duran bir hırka olur bu, bazen de varlığını bile unuttuğun bir çakmağın ortaya çıkması.. ama ünsüz bir şair şöyle demiş: " özlemek o kadar acımasız bir şeydir ki önündeki sütlaca bakınca bile aklına gelir". son 5 yıldır sütlaç yemiyorum, fırsat bulduğum her an yağmurda yürüyorum ve sürekli sana mektuplar biriktiriyor(dum).. ama.............

(bkz: kuru yaprak) evet yerde kuru yaprak görünce aklıma geliyo ve bi sonraki gün finali olmasına rağmen bir kuru yaprağın üzerine ismimi yazmak için bütün gece uğraşması aklıma geliyor. onu üzdüm belki ama bu şekilde olmalıydı.

Şarkı. Ah o şarkıların gözü kör olsun. Kötü muameleler görsün o şarkılar.

Bu başlık.

hatırlamak isteyene kendisi yeter. tüm duyuları hatırlamak için yarışır. gözleriniz her gördüğü insanda, her şeyde onu arar. kulaklarınız her duyduğu seste onu dinler. burnunuz tüm kokularda onu anımsar. diliniz her tatta beraber yenilen bir yemeği özler. deriniz ise her temasta ona dokunmuş gibi olur. proprioseptif duyunuz da bişiler yapar sanırım. bunu herkes bilmez. hatırlamak isteyin siz, hatırlarsınız. peki ya nasıl unuturuz? unutabilir miyiz? ben inanmıyorum buna. inanmak istemiyorum belki de. geride bırakabilir miyiz bazı şeyleri? diyelim ki bıraktık, ya geride bıraktıklarımız bizi bırakmazsa? o zaman ne yaparız? bu soru uzun zamandır beni mahvediyor. peki daha da zorunu sorayım, nasıl hatırlatırız? hatırlamak istemeyene hiçbir şekilde hatırlatamayız. ne o güzel anlar ne o güzel kokular ne o tatlar ne sesler ne de o dokunuşlar hiçbir fayda vermez. proprioseptif duyunun da anasını sikeyim. her sabah farkındalığımı lanetliyorum uyandığımda. her sabah bir karar veriyorum. uyanın! yoksa, yoksa.. sizi tehdit edebileceğim bir şeyim yok. olsa ederdim. uyanın, kendiniz için. bir saniyeliğine de olsa uyanın. lütfen. uyanın.

Bence kokusu yani hep kullandığı bir parfüm varsa ve bu kokuyu sadece o varken aldıysanız o kişi yanında yokken de o kokuyu alınca aklına geliyor hatta gözünüzün önüne bile gelebilir

Benim için Faber-Castell candy silgisi, diğer ürünlerine göre pek kaliteli olmamasına rağmen hep o silgiyi almaya çalışırım.

hatırlamak için önce unutmak gerekir, siz unuttunuz mu, yoksa unutamayışınıza kılıf mı arıyorsunuz?

Kokusu kokusu ve kokusu

saç köpüğüm eski erkek arkadasımın parfümünün kokusundanmış.. ben nerden bileydimdi... duştan sonra ağlarayarak saçlarımı köpüklüyorumahshdajhdf şaka, ne ağlaması ya.

şarkılar... Size armağan ettiği şarkılar, beraberken dinlediğiniz şarkılar, onu düşünürken en çok dinlediginiz sarkilar

Çay.

Gökyüzü, sabahın ilk ışıklarına bakın, kafası dolu olanlar o saatte gök yüzüne bakar sonra bir şarkı çalar bir roman okunur bir çiçek koklanir hayat devam eder de sen edemezsin. Sen hayatın içinde buldugun onsuzlukla kalırsın . Anlayacağınız bir insanı hatırlamak basittir zor olan unutmak ..

Okulum ile eski sevgilimin evi çok yakındı dersten sonra arardım hadi bir kahve içelim derdim. Geçen senelerdeki ayrılıklarımızdan birindeydik. Ayrılalı da 6 ay olmuştu ve inanılmaz öfkeliydim. Bir gün dersten çıktım kendi evime gitmek için sağa dönmem lazım onu almak için ise düz gitmem lazım. Anlık boşlukla bi arayayım da kahve içelim diye düşündüm evlerinin oraya sürmeye başladım arabayı. Kapılarının önüne gelmek üzereyken lan biz ayrılalı kaç ay oldu diye düşünüp kendime geldim. Sonra ne mi yaptım arabayı sağa çekip bir güzel ağladım ihihihih

Bazen bir su şişesi. Bazen bir toka. Bazen bir parfüm kokusu. Unutmak mümkün değil ama hatırlamamak için çabalarım.

Bi şeyi anlamayınca Bilal Erdoğan geliyor aklıma. 'Bilale anlatır gibi anlat' diyip devam ediyorum ama olsun..üzücü

(bkz: Kalem başlığı) Aynen öyle kalem başlığı. Hani uçlu kalemlerin basmalı yeri var ya. Hah orası. Sene 2012 (ben orta sondayım o lise bir), komşuyduk biz o zamanlar. Evlerine doğal gaz döşeniyor onun sınav haftası ben de zaten lise sınavına hazırlanıyorum. Evlerinde çok gürültü ve toz olduğu için (astımı vardı) bize gelmişlerdi kardeşiyle beraber ders çalışmaya. Tüm gün birlikteyiz ama nasıl eğleniyorum nasıl mutluyum ben. Saat oluyor akşam suları bunlar evlerine gidiyor ben de kitaplarımı falan topluyorum. Kaleminin başlığını düşürmüş salak. Aldım elime bi' gülümsedim salaklığına. Neyse dedim yarın veririm sonuçta her gün görüyorum yani. Sene 2020, ben hala saklıyorum o eşya bile denemeyecek şeyi. Arada denk geliyorum dolabımı falan toparlarken. Başlığı görünce de aklıma geldi şimdi. Öyle işte. (bkz: İyi geceler sözlük, tabi öyle bir şey mümkünse)

Okuldan eve dönerken yerde ıslak mendil çöpü görmüştüm, üstündeki yazısı okunur şekilde. Baktım cidden onların dükkanının ıslak mendil paketiydi. Yerdeki çöpü alıp sakladım o kadar alakasız bir yerde karşıma çıktı diye. Kader kısmet diye düşünmüştüm xd. Yani birini hatırlamak için çok bahaneye gerek yok, yeri geliyor sokaktaki çöp bile hatırlatıyo. Tabi şimdi o çöp cidden olması gereken yerde. Her şey gibi o duygular da bitti, hatıralar da gitti :)

Bazen bir şarkı, bazen bir yol, bazen bir insanın gülümseyişi... Yine de en kötüsü kendindir, eğer hatırlamak istemediğin biri ise.

iki kol, iki göz ve iki kaş.

Rüyalar.. Birisi var arada bir rüyamda görüyorum sadece. Öyle garip bir durum ki tanımıyorum da kim olduğunu ne rüyada ne gerçekte. Ben her gün kim olduğunu bulabilmek için etrafa bakinirken zamanla rüyanın etkisi geçiyor, unutuyorum. Sonra sabah bı uyanıyorum ki yine aynı kişiyi görmüşüm, yüreğim pamuk gibi olmuş, hatırlatmış kendisini unutturmamış...

insana zamanda yolculuk yaptıran şeylerdir. koku... insan hayatında çok önemli bir yeri var diye düşünüyorum. bir insanı koklayarak öpmeyin derler, ayrılık olursa kokusunu duymak iyi gelmezmiş zira...